پری بر باد (۶)

«موتوا قبل ان تموتوا»

ناخودآگاه، احساس ناراحتی و حالت یأس در درون‌ام پدید آمد. به خودم نگاه کردم، لشکر غم بر دلم‌ام هجوم آورد!

شگفتا!

شنوایی‌ام کم شده است

دید چشم‌ام کم شده است

معده‌ام تنبل و ضعیف گشته است

فشار خون به سراغ‌ام آمده

زانودرد و کمردرد رنج‌ام می‌دهد

پس در این دنیا به چه کاری می‌آیم؟!

زانوی غم بغل گرفته اشک‌ام جاری شد. ناگاه ندای درونی بر من نهیب زد که: این‌ها می‌تواند فرصت باشد نه تهدید؛ هشدارهای الاهی است برای این‌که:

چشم دل بگشایی

گوش جان تیز کنی

از خلق و اسباب دنیا مأیوس شوی

به خدا روی آوری

و

در نهایت زاد سفر را مهیّا سازی.

 چشم دل باز که جان بینی

آن‌چه نادیدنی است آن بینی