گردشگری از نوع شیدایی
سفر، حرکت از وطن است به جای دیگر، پیمودن راه برای رسیدن به خواسته. خواستهٔ مسافر، چگونگی و نوع سفر او را روشن می‌کند: سفر تجاری، زیارتی، اداری و…. سفری که برای تغییر آب وهوا، دیدن مناظر زیبا، شهر و روستا، جنگل و دریا، آثار تاریخی و باستانی باشد، گردشگری است. مطالعه و پژوهش در گیاهان، پرندگان، حیوانات، دریاها، آسمان، ستارگان، اشیا، پدیده‌ها و… که به انگیزه کشف علمی، انجام می‌گیرد، سفر و گردش علمی است. برخی سفرها، گشت‌وگذار فکر و خرد و خیال درگفته‌ها و نوشته‌ها، بر روی صفحه کتاب یا رایانه است، فیزیکی نیست مطالعه و گردش فکر است و در فرهنگ اسلامی، گونه‌ای از گردشگری به‌شمار می‌رود:
«الکتب بساتین العلماء»
کتاب‌ها، باغ و بوستان دانشوران‌اند.
ارزش این سفرها به متنی است که در آن، مرغ فکر پرواز می‌کند.
ای برادر تو همان اندیشه‌ای مابقی خود استخوان و ریشه‌ای
گر بود اندیشه‌ات گل، گلشنی ور بود خاری، تو هیمۀ گلخنی
اگر پروانه اندیشه‌ات بر خار نشیند، گلخَن شوی!
مطالعه قرآن، سفر از خاک است تا قله افلاک؛ زیرا کتابی است از سوی خدای حکیم و علیم.
گاهی بستر سفر، جهان نفس است، نفس و روح انسان. این گردش انسان را به خدا می‌رساند:
«من عرف نفسه فقد عرف ربه»
و فرجام‌اش، دیدن جمال حق است و این سیر و سفر، در نگاه دین و فرهنگ اهل بیت، سودمندترین سیر و سیاحت است.
سفرهای علوی کند مرغ روح‌ات گر از چنبر آز بازش رهانی
«معرفت النفس انفع المعارف»
شناخت نفس، سودمندترین مطالعه است.
آنانی در این دنیا نیک‌فرجام‌اند که یا در بوستان علم و تفکر، سیر می‌کنند و یا در جان جهان‌بین خویش
گرت باز گردد در آسمانی، همه درهای دیگر را بر روی خود ببندی و در بوستان جمال ربّ، شیدایی کنی
اللهم الرزقنا بحق علی و اولاده الطاهرین(ع)
یا هو
