سرگذشت انتشار «فقه»
درآمد
براى ادامه راه امام در عرصه فرهنگ و معارف، باید حساسیتهاى آن بزرگ را شناخت و حساسترین آنها را پاس داشت. بدین منظور صحیفه نور را که مجموعه گهرگفتههاى اوست، دلیل راه کردیم و او را نسبت به موضوعهاى ذیل دلمشغول و نگران یافتیم.
۱. حفظ نظام اسلامى
۲. عینیت دین و سیاست.
۳. حوزه و دانشگاه.
۴. تواناسازى و کارآمدى فقه.
همان محورهایى که امروز آماج حملات دشمنان، دگراندیشان و سادهلوحان، قرار گرفته است.
آن بزرگوار، در باب «تواناسازى و کارآمدى فقه»، تعبیر بسیار شگفتآور و مسؤولیتسازى دارد:
«ما باید سعى کنیم تا حصارهاى جهل و خرافه را شکسته تا به سرچشمه زلال اسلام ناب محمدى، صلى اللّه علیه وآله، برسیم و امروز غریبترین چیزها در دنیا همین اسلام است و نجات آن قربانى مىخواهد و دعا کنید من نیز یکى از قربانیهاى آن گردم.»
در این گهرگفته امام، چهار نکته چشمنواز است:
۱. حصار جهل و خرافه حقایق و معارف اسلام را ناکارآمد ساخته است.
۲. براى رسیدن به اسلام ناب، باید این حصار را شکست و این بارو را فتح کرد.
۳. امروز، یعنى سال ۱۳۶۷ که ده سال از انقلاب اسلامى گذشته است، اسلام ناب غریبترین چیز در دنیاست و اگر کسى به تبیین آن پردازد، به مسلخ رفته و قربانى خواهد شد!
۴. تبیین و تبلیغ اسلام ناب، از چنان والایى و مکانتى برخوردار است که امام راحل، قدّس سرّه، آرزوى قربانى شدن در این راه را دارد.
امروز خطیرترین وظیفه و در عین حال دلپذیرترین چیز براى راهیان راه امام، برداشتن این پرچم و به اهتزاز درآوردن آن است. پرچمى که شهیدانى چون: مطهرى، صدر، بهشتى و… با خون خویش آن را پاس داشتند و صدق گفته امام بزرگوار را به گواه نشستند. راهیان این کوى، باید خطر کرده، برآشفتن عوام، تحاشى مقدّسان و تکفیر متحجران را نوش کنند، پا بر سر موقعیت شخصى و حوزوى خود نهاده، آماده تکفیر بستهذهنان و تنگاندیشان و قربانى شدن حیثیت، آبرو و حتى تقدیم جان خویش باشند.
در این راستا، کتاب (فقه) را پى نهادیم، تا بسترى باشد براى تضارب آراء، عرضه اندیشهها و بیان ناگفتهها. این راه زمانى دراز، کوششى توانفرسا، مجال و امکاناتى وافر مىخواهد، تا ثمرهاى مبارک و درخور دهد. کار ما، کوچکترین و ابتدایىترین گام در این وادى دورانتها خواهد بود. بىشک راهنماییهاى اساتید معظم و یارى فاضلان متعهد، توشه راهمان خواهد بود.
به امید آن که گام کوچک ما مورد رضاى خداوند بزرگ و خاتم اولیاء، عجل اللّه تعالى فرجه الشریف باشد. ان شاءاللّه.