قرآن، درمان‌گر جان و روان
قرآن، کتاب راهنمای زندگی است که از سوی آفریننده و مهندس انسان و هستی، بر بشر فرود آمد تا با زبانی ساده و همه‌فهم، راه زندگی را به انسان نشان دهد. این کتاب و کلام از سوی خدای عزیز و حکیم و توانایی است که همه هستی از اوست و کاستی به ساحت قدسش راه ندارد. همه زیبایی‌ها و کمالات از اوست. هر زیبایی را بستایی او را ستایش می‌کنی. دهنده حیات و روزی است. پروردگار و مربی هستی است. لطف و عنایات او، همه‌گیر و همگانی و همیشگی است. از ما به ما نزدیک‌تر است و مهربان‌ترین مهربان‌هاست و از سر همین مهربانی، قرآن را برا ی ما فرستاد و پیامبر را راهنمای ما در چگونگی راهگیری و پیروی انسان از قرآن قرار داد. وصی او مولای عاشقان چنین گوید:
«بدانید این قرآن، هدایتگری است که هیچ‌گاه ره گم نکند و روایتگری است بی‌دروغ. هیچ‌کس با قرآن هم‌نشین نشد مگر این‌که بر کمال و درستی راه او افزوده شد. و از کوردلی و جهل او کاسته گردید. بی‌شک، کسی که قرآن را دارد بی‌نیاز است و آن‌که به قرآن روی نیاورد نیازمند است. از داروهای قرآن دردهایتان را درمان کند و در دشواری‌ها از قرآن مدد گیرد؛ زیرا در او شفادهنده و درمان‌کننده بزرگ‌ترین دردها هست مانند کفر و نفاق، سرکشی و گمراهی. ازقرآن خواسته‌های نیکو را بخواهید و با دوستی قرآن به خدا روی آورید. قرآن را وسیله روی‌آوری خلق به خودتان قرار ندهید؛ زیرا برای نزدیکی به خدا راهی بهتر از قرآن نیست. قرآن، شفاعت‌گری است که شفاعت او پذیرفته شده است. سخن‌گویی صادق است. هر که را قر آن روز قیا مت شقاعت کند، بخشیده شود و آن‌کس که قرآن از او به خدا شکایت برد محکوم است. منادی روز قیامت فریاد می‌زند: هر برزگر و زارعی کِشته خود درو کند و فرجام کار خویش بیند، مگر کاوش‌گران و غوّاصان قرآن. در شمار پیروان قرآن درآیید و از راه قرآن، خدا را بشناسید و از قرآن خیرجویی کنید. اندیشه‌های‌تان را با قرآن تراز کنید و بسنجید و خواسته‌های‌تان را با قرآ ن تنظیم نمایید.»
