گل‌گشتی در مدرسه اهل بیت (ع)

سفر، حرکت از وطن است به جای دیگر. پیمودن راه، برای رسیدن به خواسته. خواستهٔ مسافر، چگونگی و نوع سفر او را روشن می‌کند: سفر تجاری، سفر زیارتی، سفر اداری و…. سفری که برای تغییر آب و هوا، دیدن مناظر زیبا، شهر و روستا، جنگل و دریا و آثار تاریخی و باستانی باشد، گردشگری است .

مطالعه و پژوهش در گیاهان، پرندگان، حیوانات، دریاها، آسمان، ستارگان، اشیا، پدیده‌ها و… که به انگیزه کشف علمی، انجام می‌گیرد، سفر و گردش علمی است .

برخی سفرها گشت و گذار فکر و خرد و خیال در گفته‌ها و نوشته‌ها، در روی صفحه کتاب یا رایانه است؛ فیزیکی نیست؛ مطالعه و گردش فکر است. در فرهنگ اسلامی این هم گونه‌ای از گردشگری به‌شمار می‌رود:

«الکتب بساتین العلماء»

کتاب‌ها، باغ و بوستان دانشوران‌اند .

ارزش این سفرها به مادّه و متنی است که در آن مرغ فکر پرواز می‌کند:

ای برادر تو همان اندیشه‌ای    مابقی خود استخوان و ریشه‌ای

 اگر فکر گُل کنی، تو گلشنی، کعبه پروانه‌های عاشق می‌شوی و اگر پروانه اندیشه‌ات بر خار نشیند، آتش گلخن شوی .

مطالعه قرآن، سفر از خاک است تا قلّه افلاک؛ زیرا کتابی است از سوی خدای حکیم و علیم.

گاهی بستر سفر، نفس و روح انسان است، این گردش انسان را به خدا می‌رساند:

«من عرف نفسه فقد عرف ربه»

در نگاه دینی سودمندترین سفر، گردش علمی است:

«معرفة النفس انفع المعارف»

شناخت نفس، سودمندترین مطالعه است .

معنادارترین گفته‌ها، پس از قرآن، سخنان انسان‌های خطا ناپذیر ـ چهارده معصوم (ع) ـ است که به قول مولانا از مَلَک پرّان شدند و وجه و حجت حق بر خلق در زمین‌اند.

از این پس در سخنان این بزرگان، گشت و گذاری دارم و جُسته‌های خود را با شما در میان می‌گذارم .   ان شاءالله